Gezin Nagiel-Amtmann

Het gezin Nagiel-Amtmann telt vier leden: vader Elja Noech Nagiel, moeder Margula Amtmann en hun twee zonen, Joseph, geboren in Antwerpen in 1940, en Félix, geboren in 1941 in Etterbeek.

Gedeporteerd vanuit de Dossinkazerne op 24 oktober 1942 met transport 14
Margula Amtmann en haar man Elja Noech Nagiel
Het gezin Nagiel-Amtmann telt vier leden: vader Elja Noech Nagiel, moeder Margula Amtmann en hun twee zonen, Joseph, geboren in Antwerpen in 1940, en Félix, geboren in 1941 in Etterbeek. De ouders zijn Joodse immigranten uit Polen. Margula Amtmann kwam in 1928 aan, Elja Noech Nagiel in 1931. Hij is horlogemaker van beroep. Het gezin wordt op 13 oktober 1942 in de Dossinkazerne afgeleverd. Het gezin Nagiel-Amtmann verlaat zijn wettelijke woonplaats in de Vanderlindenstraat in Schaarbeek. Ze vinden in de buurt een nieuwe woning op Gallaitstraat 76. Anti-Joodse militanten, die zich voorstellen als een groep van nationale Belgen, verklikken hen bij La Défense du Peuple, de Anti-Joodse Liga: het Joodse gezin draagt de ster niet. Transport 14, vertrokken met dezelfde trein als transport 15, brengt het gezin naar Auschwitz-Birkenau. Bij aankomst op 26 oktober worden ze op het perron voor het kamp van Birkenau gescheiden. De moeder en haar twee jonge kinderen gaan rechtstreeks naar de rij die voor de gaskamer is bestemd. 83 procent van de vrouwen en van de meisjes van dit transport ondergaan dit fatale lot.
Elja Noech Nagiel wacht een heel andere bestemming. Hij wordt geselecteerd voor arbeid in het concentratiekampcomplex en op zijn linkeronderarm gemerkt met nummer 70 798. Niet lang na deze registratie wordt hij naar het Kommando van Jawischowitz gestuurd. Eind 1944, bij de evacuatie van de gedetineerden van Auschwitz, wordt hij naar Sachsenhausen-Oranienburg gedirigeerd, waar hij in mei 1945 bevrijd wordt. Op 31 mei keert hij naar België terug.
Publicatieinfo

ADRIAENS Ward, STEINBERG Maxime (e.a.), Mecheln-Auschwitz, 1942-1944. De vernietiging van de Joden en zigeuners van België, 4 delen, Brussel, 2009.

Dr. Maxime Steinberg & Dr. Laurence Schram